ทุกๆครั้งที่มีโอกาสได้พูดคุยกัน มันทำให้เรามีความสุขมาก อย่างแบบเขาเดินมา เราก็จะยิ้มให้ เขาก็ยิ้มตอบ และทุกๆวันหลังจากกลับจากทำงาน ก็จะมาเขียนไดอารี่เล่าเรื่องราวในการพบk.ก ในแต่ละวัน เขียนทุกวันๆตั้งแต่ปี53 จนกระทั่งทุกวันนี้ เอ่อ ที่สร้างบล็อคนี้ขึ้นมาเพราะขี้เกียจเขียนในกระดาษมันเยอะจัด จนเต็มห้องไปหมด เราก็เลยคิดว่าเขียนอะไรที่บอกความรู้สึกเราผ่านทางนี้ดีกว่า แต่ก็กะว่าที่เขียนๆไว้จะเอามาลงในนี้เหมือนกันนะ แค่ดูเวลาก่อนน่ะ อย่างที่บอกแหล่ะว่าเราเป็นผู้หญิงด้วยกันพี่เขาเลยไม่สนใจหรือคิดอะไรมาก เวลาเราทำดี หรือแสดงออกไปอย่างจับมือ กอดหรือว่าไปอยู่ใกล้ๆเพราะเขาคิดว่าเราเป็นน้อง เริ่มรู้สึกว่า ชอบมากขึ้น เมื่อได้ใกล้ชิดมากขึ้น เมื่อพี่เขาย้ายที่พักมาอยู่ที่สะดวกกับการไปหามากขึ้น เราแวะไปหาที่ห้องเขาบ่อย เวลาไปก็ซื้อของเข้าไปกิน ฝากเขาบ้าง นั่งคุยกันเรื่องงานเรื่องส่วนตัวคุยทุกเรื่องเลย เขาไม่อาจรับรู้เลยว่าในใจเราสับสนและเต้นแรงแค่ไหนเมื่ออยู่ลำพังสองคน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น